ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Εικόνες Μαγείας: Η Μάγισσα είναι μια φιγούρα που έχει αιχμαλωτίσει τη φαντασία των ανθρώπων εδώ και χιλιάδες χρόνια. Συμβολίζει τη γυναικεία δύναμη και απελευθέρωση, καθώς και τη σοφία που προέρχεται από τη σύνδεση με τον φυσικό κόσμο. Αυτή η ενότητα εξερευνά μάγισσες από τη λαογραφία και τους θρύλους, όπως η Μόργκαν Λε Φέι και η Μητέρα Σίπτον, και από τη λογοτεχνία, όπως το Κάτι Σαρκ του Ρόμπερτ Μπερνς, τη Μεγκ Μέριλις του Τζον Κιτς και τις τρεις μάγισσες από τον «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ. Εξετάζει επίσης τέσσερα σύμβολα μαγείας – τη γάτα, το καπέλο, τη σκουπόξυλα και το καζάνι.
Διώξεις: Το κύριο έκθεμα αυτής της έκθεσης είναι το «Δαιμονία» του Βασιλιά Ιακώβου Α΄, ένα βιβλίο που επιτίθεται σε κάθε είδους λαϊκές πεποιθήσεις και μαγεία, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης μαγικών λίθων και της πίστης στις Νεράιδες. Αυτή η έκθεση δείχνει επίσης το είδος των αλυσίδων που χρησιμοποιούνταν για την κακομεταχείριση των υπόπτων. Υπάρχει επίσης μια ζυγιστική καρέκλα μάγισσας, η οποία χρησιμοποιούνταν για να βοηθάει άτομα που κατηγορούνταν για μαγεία, ζυγίζοντάς τα σε σχέση με την Αγία Γραφή – αν ήταν βαρύτερα από την Αγία Γραφή, αποδεικνύονταν αθώα.
Βότανα και Θεραπεία: Η γνώση των βοτανικών θεραπειών ήταν ένα σημαντικό μέρος της ικανότητας της Μάγισσας. Ένας συμβατικός γιατρός θα χρέωνε πολλά χρήματα για να θεραπεύσει κάποιον, αλλά η Μάγισσα (ή η Σοφή Γυναίκα, όπως προτιμούσε να την αποκαλούν) θα ήταν ευχαριστημένη με μερικά αυγά ή ένα καρβέλι ψωμί. Εκτός από τη χρήση βοτάνων, μπορούσε να κάνει ένα ξόρκι στον άρρωστο ή να του δώσει νερό που έριχνε πάνω σε μια μαγική πέτρα. Το κάψιμο ενός μαγεμένου κεριού είναι μια μορφή θεραπευτικής μαγείας που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.
Λαϊκή Μαγεία: Μια εξαιρετική ποικιλία αντικειμένων χρησιμοποιείται στη λαϊκή μαγεία. Κολιέ φτιαγμένα από κόκαλα φιδιών, πέτρες με παράξενα σχήματα, κομμάτια χαλκού διαβρωμένα σε υπέροχα χρώματα… τα περισσότερα από αυτά έχουν μια σύνδεση με τον φυσικό κόσμο και όλα έχουν το δικό τους είδος απόκοσμης ομορφιάς. Ένας ιππόκαμπος, ένα πουγκί γοργόνας, ψαροκόκαλα και ένα νύχι αστακού είναι παραδείγματα της Θαλάσσιας Μαγείας που έχει ιδιαίτερη σημασία εδώ στην Κορνουάλη.
Το Σπίτι της Σοφής Γυναίκας: Εδώ η Σοφή Γυναίκα μιλάει στους επισκέπτες της. Φαίνεται να γνωρίζει περισσότερα για εσάς από ό,τι θα έπρεπε και θα σας ενθαρρύνει να «κοιτάξει ψηλά, κοιτάξτε ψηλά, γιατί υπάρχουν και άλλα μέρη και άλλα πράγματα!». Το δωμάτιο είναι γεμάτο με τα εργαλεία του επαγγέλματός της – πολλά από αυτά καθημερινά αντικείμενα, αλλά παρόλα αυτά είναι γεμάτα μαγεία. Ένα πράσινο γυάλινο φουσκωτό ψαρέματος είναι η κρυστάλλινη σφαίρα της. ένα παλιό καρφί μπορεί να καρφωθεί στο έδαφος για να διώξει μια ασθένεια. Και φυσικά περιβάλλεται από τους ζωικούς συντρόφους της. Είναι αρκετά σοφή για να ξέρει ότι δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που έχουν μαγικές δυνάμεις.
Προστασία: Η μαγεία προστασίας είναι στενά συνδεδεμένη με τη θεραπευτική μαγεία. Αποτρέπει ασθένειες και ατυχίες, και μπορεί επίσης να φέρει καλή τύχη. Τα προστατευτικά φυλαχτά είναι πολύ ποικίλα και συχνά ο συμβολισμός τους είναι περίπλοκος και αρχαίος. Φυλαχτά σε σχήμα υψωμένου χεριού και όμορφες μπλε γυάλινες χάντρες σαν μάτια, χρησιμοποιούνται εδώ και τουλάχιστον δύο χιλιάδες χρόνια. Τα ορειχάλκινα φυλαχτά αλόγων είναι σύγχρονες εκδοχές φυλαχτών που αντανακλούν και μιμούνται τη δύναμη του Ήλιου. Τα πέταλα αντηχούν το σχήμα της Σελήνης, και τα ίδια τα άλογα είναι μαγικά ζώα – οι ουρές και τα κρανία τους χρησιμοποιούνται επίσης ως φυλαχτά. Φυσικά, το πιο μαγικό ζώο από όλα είναι η γάτα – βάζοντας το σώμα μιας γάτας σε μια στέγη θα διασφαλίσει ότι το πνεύμα της γάτας θα κυνηγήσει οποιαδήποτε ατυχία, όπως ακριβώς η ζωντανή γάτα κυνηγούσε αρουραίους και ποντίκια.
Μαγεία σε καιρό πολέμου: Αυτή η έκθεση δείχνει μερικούς από τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει τη μαγεία για να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν το άγχος και τον κίνδυνο του πολέμου. Πολλά από τα φυλαχτά κατασκευάστηκαν από στρατιώτες στα χαρακώματα κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τα μαξιλαράκια με καρφίτσες του Κάιζερ Μπιλ και του Χίτλερ ήταν ένας κωμικός τρόπος για να ενισχύσουν το ηθικό, αλλά βασίζονταν επίσης στην αρχαία χρήση της μαγείας με εικόνες για να χτυπήσουν έναν εχθρό.
Βωμολοχίες και Αντιβωμολίες: Οι σύγχρονες μάγισσες θεωρούν τις βωμολοχίες ως κάτι για το οποίο κατηγορούνταν (και κατηγορούνται) οι μάγισσες, αλλά όχι ως κάτι που αποτελεί μέρος της τέχνης τους. Ωστόσο, όπως δείχνουν τα αντικείμενα σε αυτήν την ενότητα, στο παρελθόν οι άνθρωποι προσπαθούσαν μερικές φορές να χρησιμοποιήσουν μαγεία για να βλάψουν κάποιον. Συχνά ήταν ένας τρόπος να αντεπιτεθούν σε κάποιον που καταχρόταν την εξουσία του, όπως στην πλεκτή εικόνα ενός λοχία στο ATS (το γυναικείο τμήμα του στρατού) που εκφόβιζε τους νεαρούς νεοσύλλεκτους της. Αν πίστευες ότι είχες καταραθεί, μπορούσες να χρησιμοποιήσεις μαγεία για να γυρίσεις την κατάρα πίσω στη μάγισσα. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να το κάνεις αυτό ήταν να χρησιμοποιήσεις ένα «Μπουκάλι Μάγισσας» γεμάτο με ούρα και καρφίτσες.
Συλλογή Richel: Το 2000 το Μουσείο απέκτησε μια μεγάλη συλλογή από αποκρυφιστικά αντικείμενα, σχέδια και τελετουργικά εργαλεία που κάποτε ανήκαν στον J.H.W. Eldermans. Τα αντικείμενα είναι λεπτοδουλεμένα και συχνά περιλαμβάνουν σεξουαλικές εικόνες που συμβολίζουν τη δημιουργική ενέργεια. Μερικά είναι λαϊκή μαγεία, αλλά τα περισσότερα φαίνεται να συνδέονται με κάποιο είδος άγνωστης πλέον αποκρυφιστικής ομάδας.
Μανδραγόρες: Οι μανδραγόρες έχουν γίνει διάσημοι από τα βιβλία και τις ταινίες του Χάρι Πότερ. Η ανθρώπινη εμφάνιση των ριζών και το γεγονός ότι έχουν παραισθησιογόνες ιδιότητες, έχουν κάνει τους μανδραγόρες το πιο μαγικό από όλα τα βότανα. Παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν σκύλοι για να τους τραβήξουν από το έδαφος, καθώς ο ήχος της κραυγής της ρίζας σκότωνε όλους όσους την άκουγαν.
Η Θεά: Η Θεά συνδέεται στενά με τη Σύγχρονη Μαγεία. Για πολλές μάγισσες σήμερα «όλες οι Θεές είναι μία Θεά» – σεβαστή για τη σύνδεσή της με τη Γη και τη Φύση και σύμβολο της δύναμης της γυναικείας φύσης. Στις αρχαίες μυθολογίες πολλές Θεές συνδέονται με τη μαγεία: η Αιγύπτια Θεά Ίσις, οι Ελληνίδες Θεές Εκάτη και Περσεφόνη, η Νταϊάνα η Ρωμαϊκή Θεά της Σελήνης και η Γερμανική Θεά Χόλε (η οποία έγινε η Μητέρα Χήνα των παραμυθιών).
Η Κυρία Λαγός: Αυτό το γλυπτό κατασκευάστηκε από τον Lionel Miskin τη δεκαετία του 1960. Εξήγησε ότι ο στόχος του ήταν να συνδυάσει την εικόνα των τότε διάσημων «Κοριτσιών-Λαγουδιών» του Playboy Club με «αρχαίες φυλετικές ταυτίσεις με ορισμένα ζώα… που περιέχουν τη βαθιά γνώση και σοφία της φύσης». Οι δύο χορεύτριες που είναι ζωγραφισμένες στη φιγούρα συμβολίζουν «τη Μουσική της ύπαρξης».
Ο Κερασφόρος Θεός: Στο βιβλίο της «Ο Θεός των Μαγισσών», η αρχαιολόγος Μάργκαρετ Μάρεϊ υποστήριξε ότι όταν οι μάγισσες κατηγορήθηκαν ότι λάτρευαν τον Διάβολο, στην πραγματικότητα λάτρευαν έναν αρχαίο Θεό της Φύσης και της άγριας φύσης. Σίγουρα πολλές μυθολογίες παρουσιάζουν έναν Κερασφόρο Θεό. Η αγριότητά του, η ένωση του ζώου με τον άνθρωπο, και η μερικές φορές απροκάλυπτη σεξουαλική του φύση μπορεί να οδήγησαν στη δαιμονοποίησή του, αλλά για πολλούς ανθρώπους σήμερα αυτές δεν είναι πτυχές του εαυτού μας ή του κόσμου που πρέπει να φοβόμαστε ή να περιορίζουμε, αλλά να τις αποδεχόμαστε και να τις γιορτάζουμε.
Πίσκιες και Νεράιδες: Οι Πίσκιες και οι Νεράιδες είναι λαογραφικές εκδοχές των Πνευμάτων της Φύσης και των Πνευμάτων των Προγόνων που ήταν κεντρικές στις πεποιθήσεις των μακρινών προγόνων μας. Είναι απρόβλεπτες και άτακτες, αλλά θα βοηθήσουν τους ανθρώπους που τους αρέσουν – ακόμη και μερικές φορές δίνοντάς τους μαγικές δυνάμεις. Μικρές εικόνες Πίσκιες εξακολουθούν να είναι δημοφιλείς σε μπρελόκ και μαγνήτες ψυγείου που πωλούνται σε τουρίστες στην Κορνουάλη για καλή τύχη.
Μαντεία: Μαντεία σημαίνει αναζήτηση γνώσης για πράγματα που διαφορετικά θα ήταν άγνωστα. Μία από τις παλαιότερες μεθόδους είναι το να κοιτάς μέσα σε έναν καθρέφτη ή μια κρυστάλλινη σφαίρα με την ελπίδα να δεις σχήματα που θα προβλέψουν το μέλλον ή θα απαντήσουν σε μια ερώτηση. Ο όμορφος μεγάλος σκοτεινός καθρέφτης χρησιμοποιήθηκε από τον ιδρυτή του Μουσείου, Cecil Williamson, και είναι ένα από τα πιο δημοφιλή εκθέματά μας. Υπήρχαν όμως και πολλά άλλα είδη μαντείας, όπως η ρίψη αντικειμένων σε μια σανίδα ή ένα χαλάκι, η ρίψη λιωμένου μολύβδου ή κεριού στο νερό και η ανάγνωση των φύλλων τσαγιού ή των κατακάθων καφέ που έχουν απομείνει στο φλιτζάνι σου.
Μαγεία και Μαγεία Σήμερα: Οι επισκέπτες του Μουσείου συχνά ρωτούν: «Υπάρχουν ακόμα μάγισσες σήμερα;» Υπάρχουν, αλλά μπορεί να μην είναι αυτό που περιμένει κανείς. Οργανισμοί όπως το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής και άνθρωποι όπως ο Aleister Crowley, η Doreen Valiente και ο Gerald Gardner, βοήθησαν να επανεφευρεθεί η μαγεία ως κάτι που εξακολουθεί να έχει θέση στον σύγχρονο κόσμο. Αλλά η πρακτική της μαγείας σήμερα είναι απίστευτα ποικίλη, ποικιλόμορφη και συνεχώς εξελισσόμενη, όπως αποδεικνύουν οι εκθέσεις σε αυτήν την γκαλερί.
Η Ιστορία του Μουσείου: Το Μουσείο δημιουργήθηκε από τον Cecil Williamson, ο οποίος γοητεύτηκε από τη μαγεία ως παιδί, όταν έσπευσε να σώσει μια γυναίκα που κατηγορήθηκε ως μάγισσα, ενώ διέμενε με τον θείο του στο Ντέβον. Το 1938 στάλθηκε στη Γερμανία ως μυστικός πράκτορας για να διερευνήσει το ενδιαφέρον των Ναζί για τον αποκρυφισμό. Για το κύριο θέμα του, εφηύρε το Κέντρο Έρευνας Μαγείας – και μετά τον πόλεμο το μετέτρεψε σε πραγματικότητα: το Μουσείο Μαγείας, Μαγείας και Δεισιδαιμονίας στη Νήσο του Μαν. Ο Gerald Gardner, ο ιδρυτής της σύγχρονης Wicca, ήταν η «κάτοικος μάγισσα» του Μουσείου. Δυστυχώς, η φιλία του Cecil με τον Gerald Gardner διαλύθηκε και ο Cecil μετέφερε το μέρος της συλλογής του στο Bourton-on-the-Water στα Κότσγουολντς και στη συνέχεια, το 1960, στο Μπόσκαστλ. Το 1996, ο Cecil Williamson συνταξιοδοτήθηκε και πούλησε το Μουσείο στον Graham King, του οποίου οι τεχνικές και επιχειρηματικές δεξιότητες του επέτρεψαν να εξελιχθεί σε ένα επιτυχημένο ανεξάρτητο μουσείο με αυξανόμενη διεθνή φήμη. Ο Graham ήταν ο πρώτος που σήμανε συναγερμό όταν η καταστροφική πλημμύρα σάρωσε το Boscastle στις 16 Αυγούστου 2004. Η επιχείρηση καθαρισμού αποτέλεσε ευκαιρία για την ομάδα του Μουσείου να συντηρήσει και να ερευνήσει τη συλλογή, και το Μουσείο άνοιξε ξανά με νέες εκθέσεις σε όλο το μουσείο, και είδε περισσότερους επισκέπτες από ποτέ. Στις 31 Οκτωβρίου 2013, ο Graham δώρισε το Μουσείο στον Simon Costin, Διευθυντή του Μουσείου Βρετανικής Λαογραφίας, ο οποίος επεκτείνει και αναπτύσσει τη συλλογή, και έχει προσθέσει έναν χώρο για ειδικές εκθέσεις, διασφαλίζοντας ότι το Μουσείο συνεχίζει να εμπνέει και να ενδιαφέρει ανθρώπους από όλο τον κόσμο.
Διορθώσεις, επεξεργασίες και προτάσεις μετάφρασης είναι ευπρόσδεκτες. Επικοινωνήστε με το προσωπικό του μουσείου.